Znamy program 10. American Film Festival! Trzeba przyznać, że prezentuje się on bardzo imponująco: rozpoczynająca się 5 listopada we Wrocławiu tegoroczną, jubileuszową edycję wydarzenia otworzy „Irlandczyk” Martina Scorsese otworzy, a zamknie „Historia małżeńska” Noaha Baumbacha. Ogółem w programie festiwalu znalazła się rekordowa liczba 125 produkcji, z czego 69 zostanie pokazanych w Polsce po raz pierwszy. My jak zwykle dokładnie przyjrzeliśmy się całemu repertuarowi i przygotowaliśmy dla Was dwie listy interesujących filmów – poniżej pierwsza z nich, czyli 10 najciekawszych filmów, których (raczej) nie zobaczycie w polskich kinach!

Brittany Runs a Marathon, reż. Paul Downs Colaizzo (USA 2019)

Utalentowana komiczka Jillian Bell, która wcześniej kradła każdą scenę w Ostrej nocy czy 22 Jump Street, wreszcie nie musi walczyć o uwagę. W przeciwieństwie do tytułowej Brittany, spłukanej dziewczyny bez perspektyw i idealnej figury. O tych właśnie problemach główna bohaterka usiłuje zapomnieć podczas kolejnej niekończącej się imprezy w towarzystwie swojej zapatrzonej w siebie przyjaciółki (Alice Lee). Po wysłuchaniu brutalnie szczerej opinii lekarza Brittany postanawia jednak zmienić swoje życie. A zanim to nastąpi, przynajmniej zacząć biegać, bo kogo stać na siłownię?

Brzmienie ciszy, The Sound of Silence, reż. Michael Tyburski (USA 2019)

Peter Lucien (Peter Sarsgaard) jest samozwańczym stroicielem domów. Na zlecenie swoich klientów bada dźwiękową przestrzeń ich mieszkań, wierząc, że irytujące odgłosy – jak trzask tostera czy buczenie zepsutej instalacji elektrycznej – są źródłem niepokoju, stresu, a nawet fizycznych dolegliwości. W wolnym czasie mężczyzna bada brzmienie Nowego Jorku, lecz jego tekst o ukrytych akustycznych wzorcach miejskiej architektury zostaje odrzucony przez naukowe czasopismo. Gdy poznaje Ellen (Rashida Jones), której problemu z chronicznym przemęczeniem nie potrafi rozwiązać, w jego życiu pojawi się szansa na zmianę. Pytanie tylko, czy introwertyczny Peter będzie w stanie ją wykorzystać.

Miecz zaufania, Sword of Trust, reż. Lynn Shelton (USA 2019)

Mary (Michaela Watkins) towarzyszy w wyprawie do Birmingham swojej przyjaciółce Cynthii (Jillian Bell), która ma nadzieję, że odziedziczy dom po dziadku. Okazuje się jednak, że nieruchomość przejął bank, a wnuczka dostała w spadku tylko tajemniczy miecz. Według listu zmarłego seniora jest to bezcenne trofeum, które udowadnia, że Konfederaci tak naprawdę wygrali wojnę secesyjną. Kiedy bohaterki próbują sprzedać broń w lombardzie, jego właściciel Mel (Marc Maron) nawiązuje kontakt z grupą zainteresowanych kupnem lokalnych patriotów. Wkrótce sprawa absurdalnie się komplikuje.

Płonąca trzcina, Burning Cane, reż. Phillip Youmans (USA 2019)

„Płonąca trzcina” jest debiutem reżyserskim 19-letniego Phillipa Youmansa, który nie tylko napisał scenariusz, lecz także film wyreżyserował i zmontował – a zrobił to, gdy chodził jeszcze do liceum. Sportretował w nim małe, zapomniane przez Boga i ludzi miasteczko w Luizjanie. To właśnie Boga próbuje zaszczepić w sercach ubogich mieszkańców wielebny Tillman (Wendell Pierce), ale i jemu daleko do ideału. Zgorzkniały mężczyzna utyskuje na współczesny świat, regularnie prowadząc auto po pijaku. Próbuje mu pomóc nosząca żałobę po zmarłym psie sąsiadka Helen, która ma problem z bezrobotnym synem. Ten pod nieobecność pracującej żony, zamiast zajmować się dzieckiem, woli słuchać starych płyt i napełniać szklaneczkę – także chłopcu.

Pod górkę, The Climb, reż. Michael Angelo Covino (USA 2019)

W przyjaźni męsko-męskiej czasami bywa pod górkę. Kyle i Mike, faceci około trzydziestki (w tych rolach reżyser i scenarzysta), pedałują na kolarzówkach w przeddzień ślubu Kyle’a. Niespodziewanie Mike wyznaje, że sypia z narzeczoną kumpla… Czy to koniec ich znajomości? Raczej nici z planowanego ślubu. Przed chłopakami jeszcze wiele konfliktów, wspólnych dramatów i radości. Pod górkę rozpoczęło swoją karierę jako film krótkometrażowy, który zrobił furorę na festiwalu Sundance w 2017 roku. Teraz zaś otrzymujemy długi metraż, odświeżającą klasyczną konwencję komedię kumpelską, bazującą na faktycznej przyjaźni twórców (choć – jak twierdzą w wywiadach – nie jest to historia autobiograficzna)

Proxima, reż. Alice Winocour (USA, Niemcy 2019)

Młoda matka, ceniona astronautka Sarah (Eva Green), szykuje się do trwającej rok kosmicznej misji. Początkowo jako rezerwowa, ale wkrótce okazuje się, że prawdopodobnie wejdzie do podstawowego składu. Ma trochę czasu, by oswoić się z myślą o opuszczeniu córeczki, a także przygotować małą do najdłuższej rozłąki w jej krótkim życiu. Chociaż były mąż Sarah (Lars Eidinger) stara się pomóc, kobieta ma coraz więcej wątpliwości.

Słodziak, Honey Boy, reż. Alma Har’el (USA 2019)

Zanim Shia LaBeouf stał się uznanym aktorem z wieloma rolami na koncie (nie można pominąć Transformersów), zaliczył parę odwyków i trudne dzieciństwo pod opieką ojca alkoholika. Nakręcił też kilkaset odcinków programu telewizyjnego, który uczynił go idolem młodych widzów. Zaprzyjaźniona z Shią reżyserka Alma Har’el (zrealizowali już razem dokument LoveTrue), przeniosła na ekran wspomnienia aktora, a jego samego obsadziła w roli odstręczającego ojca, który samotnie wychowuje syna i pasożytuje na jego sławie. Słodziak to pierwszorzędna filmowa psychoterapia: czy można wyobrazić sobie lepsze zadanie terapeutyczne niż odtworzenie traumatycznych przeżyć z dzieciństwa przed kamerą? Niektórzy szczęściarze mogą sobie na to pozwolić i jeszcze święcić tryumfy.

The Lighthouse, reż. Robert Eggers (USA, Kanada 2019)

„The Lighthouse” to ociekające słoną wodą arcydzieło, klaustrofobiczna gotycka baśń zrealizowana w czerni i bieli i według wielu jeden z najlepszych filmów roku. W latach 90. XIX wieku zamknięci tygodniami w latarni morskiej strażnicy (Robert Pattinson i Willem Dafoe w aktorskim pojedynku sezonu) usiłują dojść do jakiegokolwiek porozumienia, ani na chwilę nie wyjmując z ust fajki. Powoli popadają w szaleństwo na małej, tajemniczej wysepce u wybrzeży Maine – i to w sposób, na jaki wpaść mógł tylko uwielbiający klasyczne horrory Robert Eggers. Film jest i przerażający, i histerycznie zabawny, pełen soczystych, ciągnących się w nieskończoność dialogów, z których żaden nie nadaje się do druku.

Waves, reż. Trey Edward Shults (USA 2019)

Na pierwszy rzut oka w życiu Tylera (Kelvin Harrison Jr.) panuje porządek. Chłopak nieźle się uczy, jest świetnie zapowiadającym się sportowcem, ma czas na zajęcia pozalekcyjne i spotyka się z piękną dziewczyną. Kilka niefortunnych wydarzeń i głupich decyzji sprawi jednak, że ten pieczołowicie budowany wizerunek idealnego chłopca legnie w gruzach, a pewnych sytuacji mimo najszczerszych chęci nie da się cofnąć. Tymczasem młodsza siostra Tylera, Emily (Taylor Russell), to typowa szara myszka, raczej obserwująca niż uczestnicząca w życiu szkoły i domu. Robi, co do niej należy, ale brak jej motywacji i charyzmy, żeby wyróżniać się na jakimś polu. Pewnego dnia, jednego z tych gorszych, podchodzi do niej chłopak (ulubieniec wszystkich „niezależnych”, Lucas Hedges) i zaczyna przyjazną pogawędkę, po czym zaprasza na randkę. To małe wydarzenie istotnie zmieni życie Emily, otworzy jej oczy na to, co nowe.

Wolności!, Give Me Liberty, reż. Kirill Mikhanovsky (USA 2019)

Wsiadajcie do busa, który w zawrotnym tempie krąży po ulicach Milwaukee, zgarniając kolejnych pasażerów. Vic (Chris Galust) to młody kierowca rosyjskiego pochodzenia wożący po mieście pacjentów z niepełnosprawnościami. Kiedy nie przyjeżdża transport, który miał zawieźć jego bliskich na rodzinny pogrzeb, chłopak zabiera rozśpiewaną starszyznę ze sobą, ryzykując utratę pracy i rozpoczynając szaloną jazdę bez trzymanki. Pełna energii, napakowana atrakcjami komedia Kirilla Mikhanovsky’ego łączy bezpardonowe poczucie humoru z uważnym, pozbawionym sentymentalnej otoczki spojrzeniem na sytuację mieszkających w Wisconsin mniejszości. Jes ttu gawędzący w swoim ojczystym języku imigranci z Rosji, są pacjenci urządzający sobie nietypowy konkurs piosenki, bokser-cwaniaczek o szlachetnym sercu i afroamerykańska, serdecznie matriarchalna rodzina.

Fragmenty opisów filmów pochodzą z katalogu z oficjalnej strony festiwalu https://www.americanfilmfestival.pl/.