27. Warszawski Festiwal Filmowy / 27. Warsaw Film Festival
Uwaga, już w najbliższy piątek (7 października) startuje 27. Warszawski Festiwal Filmowy! Zapowiada się prawdziwa uczta dla miłośników kina. Tak premierowej międzynarodowej imprezy filmowej jeszcze w Polsce nie było. Ponad połowa filmów w naszym głównym konkursie to premiery międzynarodowe i światowe. Tegoroczny program będzie bardzo bogaty – zapewnia dyrektor festiwalu Stefan Laudyn. Jak spośród 127 filmów pełnometrażowych i 93 krótkich z 59 krajów wybrać tytuły naprawdę warte uwagi? Cóż, oczywiście pomożemy!
Róża, reż. Wojciech Smarzowski (Polska, 2011)
Lato 1945 roku. Tadeusz, były żołnierz AK, któremu wojna zabrała wszystko, wędruje przez Mazury. Dociera do wdowy po niemieckim żołnierzu. Mieszkająca sama w dużym gospodarstwie Róża przyjmuje gościa chłodno, pozwala przenocować. Tadeusz odwdzięcza się pomocą w obejściu. Róża, choć się do tego nie przyznaje, potrzebuje ochrony przed szabrownikami, którzy nachodzą jej gospodarstwo. Stopniowo Tadeusz poznaje przyczyny jej samotności. Na tle krajobrazu wyniszczonego przez wojnę, między dwojgiem ludzi z odległych światów rodzi się miłość niemożliwa.
Martha Marcy May Marlene, reż. Sean Durkin (USA, 2011)
Thriller psychologiczny będący kontynuacją nagrodzonego w Cannes w 2010 roku krótkometrażowego filmu „Mary Last Seen”. Młoda kobieta ucieka z sekty i od jej charyzmatycznego przywódcy, i podejmuje próbę powrotu do normalnego życia. Zatrzymuje się u starszej siostry i jej męża. Za wszelką cenę stara się dopasować do ich stylu życia – klasy średniej. Jednak podczas pobytu w sekcie Martha przeszła pranie mózgu. Nie pozwala jej to zbliżyć się do ludzi, którzy jako jedyni mogliby ją uratować. Martha coraz bardziej się izoluje i popada w paranoję. Otępiająca panika i strach przed ewentualnym pościgiem paraliżują jej ruchy.
Tyranozaur, Tyrannosaur, reż. Paddy Considine (Wielka Brytania, 2010)
Joseph jest zarażonym przemocą alkoholikiem i ma skłonności do autodestrukcji. Kiedy poznaje Hannah, pracownicę sklepu chrześcijańskiej organizacji charytatywnej, początkowo szydzi z jej wiary i rzekomo idyllicznej egzystencji. Mimo tego wciąż przychodzi do jej sklepu. W miarę jak znajomość się rozwija, zaczynają nawzajem pojmować głębokie cierpienie, jakiego doświadczają w życiu. Niekonwencjonalna historia miłosna w stylu najlepszej tradycji brytyjskiego „realizmu rodem ze zlewu kuchennego”, w której niewiele miejsca zdaje się pozostawać na zbawienie.
Niebezpieczna metoda, A Dangerous Method, reż. David Cronenberg (Wielka Brytania/Niemcy/Kanada, 2011)
Osnuta na faktach historia burzliwego związku między początkującym psychiatrą Carlem Jungiem, jego mentorem Zygmuntem Freudem i Sabiną Spielrein – piękną, niezrównoważoną kobietą, która staje między nimi. Do układu dołącza Otto Gross, rozwiązły pacjent, który jest zdeterminowany, aby przekraczać granice. Ich osobiste odkrycia w sferze zmysłowości, ambicji i oszustw napędzają dążenie Junga, Freuda i Sabiny do podważenia i zmiany na zawsze kierunku nowoczesnej myśli psychologicznej. Adaptacja sztuki teatralnej Christophera Hamptona.
Matki, Majki, reż. Milcho Manchevski (Macedonia/Bułgaria/Francja, 2010)
Boleśnie szczery portret społeczeństwa zaniedbującego matki. Obraz kraju, w którym dzieci dostają amoku z powodu kart kredytowych i oskarżają niewinnych o molestowanie, gdzie starzy ludzie umierają opuszczeni i gdzie emerytowane sprzątaczki stają się ofiarami seryjnego mordercy. Wszystkie historie są prawdziwe, a intrygująca struktura filmu, gdzie fikcja zamienia się w dokument, sprawia, że film wywołuje jeszcze więcej emocji i wzbudza kontrowersje.
Oddech, Atmen, reż. Karl Markovics (Austria, 2011)
Wnikliwy wgląd w ludzką psychikę, okrzyknięty jednym z najlepszych filmów tegorocznego Festiwalu w Cannes, w sekcji Director’s Fortnight. Zwolniony warunkowo z aresztu dla młodocianych przestępców Roman ma małe szanse na powrót do normalnego życia. Nie ma rodziny i słabo radzi sobie w kontaktach społecznych. Po kilku nieudanych próbach podjęcia pracy, Roman zostaje w końcu zatrudniony na okres próbny w miejskiej kostnicy w Wiedniu. Pewnego dnia ma do czynienia z ciałem martwej kobiety, która nosi to samo nazwisko co on. Roman zaczyna się po raz pierwszy w życiu zastanawiać nad swoją przeszłością. Zaczyna szukać swojej matki.
Bestia, Beast, reż. Christoffer Boe (Dania, 2011)
Dramat psychologiczny o transformacji z potulnego męża w żądną krwi bestię. Bruno jest pisarzem i kocha swoją żonę. Miłość to wielka, ale destrukcyjna. Bruno zaczyna odczuwać zamęt i nie może zrobić nic, aby go powstrzymać. Bo jeśli się raz przejdzie na ciemną stronę miłości, znajdzie się tam moc, to nie ma już powrotu. Film jest pozytywną historią miłosną. Pokazuje ekstremalną namiętność spoza granic przeciętnego mieszczańskiego małżeństwa – mówi reżyser.
Ósma strona, Page Eight, reż. David Hare (Wielka Brytania, 2011)
Thriller polityczno-szpiegowski poruszający problemy związane z wywiadem, a także dylematy moralne, specyficzne dla nowego stulecia. Johnny Worricker jest agentem MI5 o długim stażu, wiele wycierpiał dla służby. Jego szef i najlepszy przyjaciel nagle umiera, zostawiając po sobie niezrozumiałe akta zagrażające stabilności instytucji. Tymczasem pozornie przypadkowe spotkanie z dziwną sąsiadką i polityczną aktywistką, wydaje się zbyt piękne, aby było prawdziwe. Johnny jest zmuszony do lawirowania w skomplikowanej i zdradliwej sieci intryg, porzucenia pracy i wyzbycia się własnej tożsamości, aby odkryć prawdę.
Lena, reż. Christophe van Rompaey (Holandia/Belgia, 2011)
Lena ma 17 lat. Jest zbyt gruba, zbyt nieśmiała i zbyt łatwo daje chłopakom to, czego chcą. A czego ona chce? Prawdopodobnie nie była pewna, dopóki nie spotkała boskiego Daana. O kimś takim wolno marzyć tylko ładnym dziewczynom. Poruszająca historia dziewczyny, której życie wraz z pierwszą miłością zmienia się z piekła w raj. Emocjonalny konflikt bohaterki pokazany jest z czułością i empatią. Reżyser dodaje także swój znak firmowy – rubaszny humor.
Palec, El dedo, reż. Sergio Teubal (Argentyna, 2011)
Czarna komedia na podstawie powieści Alberta Assardouriana „Palec Baldomera”. Rok 1983 na argentyńskiej prowincji. Po latach krwawych rządów dyktatury, kraj przygotowuje się do przywrócenia demokracji. Jednak ludzie nie są przyzwyczajeni do głosowania. Nie mają pojęcia jak wybrać tego, kto będzie nimi rządził. W prowincjonalnym miasteczku Cerro Colorado zostaje zamordowany kandydat na fotel burmistrza. Na znak zemsty, palec ofiary zostaje umieszczony w słoju. Stojąc na sklepowej ladzie zaczyna żyć własnym życiem. I tak przyczynia się do rozwiązania zagadki morderstwa, odnowienia wiary wątpiących i ożywienia historii miłosnych w Cerro Colorado.
Fragmenty opisów filmów pochodzą z katalogu z oficjalnej strony www.wff.pl.