WFF 2016: 10 filmów, których nie można przegapić

Warszawski Festiwal Filmowy zbliża się wielkimi krokami! Kolejna, 32. odsłona jednej z największych polskich imprez filmowych rozpocznie się już w następny piątek (7 października). Przedsprzedaż biletów rusza jutro rano, dlatego też jak co roku wnikliwie przeanalizowaliśmy program festiwalu i stworzyliśmy listę 10 filmów, których naszym zdaniem zdecydowanie nie można przegapić. Zobaczcie sami!

Album, Albüm, reż. Mehmet Can Mertoğlu (Turcja/Francja/Rumunia, 2016)

album

Kadr z filmu „Album” (reż. Mehmet Can Mertoğlu)

Bezdzietna para przygotowuje album ze zdjęciami z rzekomej ciąży. Są tam zdjęcia z plaży, z pracy i takie zrobione podczas odpoczynku w domu. Pewnego dnia będą mogli udowodnić swojemu adoptowanemu dziecku, że są jego prawdziwymi, biologicznymi rodzicami. Oczywiście album ma służyć też temu, żeby można było pochwalić się przed przyjaciółmi i współpracownikami. Bahar i Cüneyt są typową parą po trzydziestce i mają typowe dla klasy średniej przekonania i marzenia. Do pełnego obrazu szczęścia brakuje im tylko dziecka.

Faceci z jajami, Manda Huevos, reż. Diego Galán (Hiszpania, 2016)

faceci

Kadr z filmu „Faceci z jajami” (reż. Diego Galán)

Reżyser, wieloletni dyrektor festiwalu w San Sebastian, zabiera nas w niezwykłą podróż śladami hiszpańskiego macho. Przygląda się w krytyczny i jednocześnie pełen poczucia humoru sposób ewolucji macho od czasów „pół mnicha pół żołnierza”, aż do momentu, kiedy stał się seksualnym maniakiem uganiającym się za zagranicznymi dziewczynami, w szczególności za Szwedkami. A wszystko to poprzez fragmenty ponad 200 hiszpańskich filmów z ostatnich 70 lat.

Honorowy Obywatel, El ciudadano ilustre, reż. Gastón Duprat (Hiszpania/Argentyna, 2016)

honorowyobywatel

Kadr z filmu „Honorowy obywatel” (reż. Gastón Duprat)

Daniel Mantovani jest argentyńskim pisarzem, który od ponad 30 lat mieszka w Europie. Jest pisarzem znanym, laureatem Nagrody Nobla. Jego powieści opowiadają o życiu w małym, argentyńskim mieście Salas, w którym się urodził. Pewnego dnia dostaje list od władz Salas, w którym zapraszają go na ceremonię wręczenia odznaczenia Honorowego Obywatela Miasta. Daniel postanawia przyjąć zaproszenie i udać się do Salas na kilka dni. Podróż będzie dla niego triumfalnym powrotem do miasta, które widziało, jak dorastał. Będzie podróżą do przeszłości, gdzie spotka dawnych przyjaciół, miłości i pełne nostalgii miejsca. Może najważniejsza okaże się podróż do samego serca jego literatury, do źródła jego twórczości i inspiracji?

Houston, mamy problem!, Houston, imamo problem!, reż. Žiga Virc (Chorwacja/Słowenia/Niemcy/Czechy/Katar, 2016)

houston

Kadr z filmu „Houston, mamy problem!” (reż. Žiga Virc)

Fikcyjny dokument o jugosłowiańskim programie kosmicznym. Lata 50. Trwa zimna wojna i kosmiczny wyścig w kierunku księżyca. Stany Zjednoczone ze swoim programem kosmicznym zostają w tyle za Związkiem Radzieckim. Ale mówi się, że w wyścigu brał udział jeszcze trzeci, cichy gracz. Ponoć Josip Broz Tito – przywódca Jugosławii – uruchomił tajny jugosłowiański program kosmiczny. Teraz jeden z inżynierów przerywa zmowę milczenia. Wyjawia, że Tito sprzedał jugosłowiańskie plany kosmiczne Kennedy’emu i przyczynił się do lądowania Amerykanów na księżycu. A krajowi zapewnił wiele miliardów dolarów.

Nauczycielka, Učitelka, reż. Jan Hřebejk (Słowacja/Czechy, 2016)

nauczycielka

Kadr z filmu „Nauczycielka” (reż. Jan Hřebejk)

Wczesne lata 80. w Czechosłowacji. Dyrektor szkoły podstawowej zwołuje nadzwyczajne zebranie rodziców. Stawiane są zarzuty przeciwko miłej, empatycznej nauczycielce pani Drazděchovej. Oskarża się ją o wykorzystywanie uczniów do manipulowania rodzicami. W ten sposób miała sobie ponoć zapewniać darmową pomoc w pracach domowych, naprawy sprzętów czy nawet romans. Czy ktokolwiek z rodziców sprzeciwi się oskarżeniom dyrektora? Czy zmowa milczenia pogrąży nauczycielkę? Siła władzy, korupcji i ludzkiej kalkulacji w najnowszym filmie mistrza Hřebejka.

Nazywam się cukinia, Ma vie de Courgette, reż. Claude Barras (Szwajcaria/Francja, 2016)

cukinia

Kadr z filmu „Nazywam się cukinia” (reż. Claude Barras)

Cukinia nie jest nieśmiały. Jest małym, dzielnym chłopcem. Od kiedy stracił mamę, jest pewien, że jest sam na świecie. Ale tak było, zanim zaprzyjaźnił się w domu dziecka z Simonem, Ahmedem, Jujube, Alice i Béatrice. Każdy z nich przeżył jakąś bolesną historię. Kiedy masz 10 lat, tak wiele jest jeszcze do odkrycia. Możesz dowiedzieć się, jak to jest mieć paczkę przyjaciół, zakochać się, a może nawet być szczęśliwym.  Nakręcony techniką animacji poklatkowej film, w którym poruszane są trudne tematy, z którymi mają kontakt dzieci. W niezwykle mądry i ciepły sposób pokazuje drogę, na której dzieciaki odbudowują swoje życie i znajdują nowy, dobry dom.

Prawdziwe zbrodnie, True Crimes, reż. Alexandros Avranas (USA/Polska, 2016)

prawdziwezbrodnie

Kadr z filmu „Prawdziwe zbrodnie” (reż. Alexandros Avranas)

Thriller psychologiczny zainspirowany artykułem Davida Granna zamieszczonym w 2008 roku w New Yorkerze opowiadającym o zabójstwie biznesmena, którego szczegóły pokrywały się z opisami z pewnej książki. W południowo-zachodnim krańcu Polski daleko od cywilizacji Odra ostro skręca, tworząc zatokę. Jej brzegi porośnięte są dzikimi trawami i osłonięte wysokimi sosnami i dębami. Jedynymi ludźmi, którzy się tam zapuszczają, są wędkarze – zatoczka roi się od okoni i szczupaków. Pewnego zimnego, grudniowego dnia w 2000 roku trzech przyjaciół łowiło tam ryby. Jeden z nich zauważył coś unoszącego się w wodzie przy brzegu. Najpierw myślał, że to jakaś kłoda, ale kiedy podszedł bliżej, zobaczył włosy…

Słońce, to słońce mnie oślepiło, reż. Anka Sasnal, Wilhelm Sasnal (Polska/Szwajcaria, 2016)

sloncetoslonce

Kadr z filmu „Słońce, to słońce mnie oślepiło” (reż. Anka Sasnal, Wilhelm Sasnal)

Główny bohater Rafał Mularz to obcy z wyboru. Nie postępuje według powszechnie przyjętych reguł. Jego wyobcowanie to kwestia życiowego wyboru, ucieczka od lęków, pragnień, marzeń i ambicji. Pewnego dnia spotyka człowieka o innym kolorze skóry, jeszcze bardziej obcego niż on sam – Obcego z definicji. Film buduje portret nie tylko głównego bohatera, ale też współczesnego społeczeństwa, które zwykle wskazuje palcem wszelką inność, odmienność. Co tak naprawdę oznacza spotkanie z Obcym – tak w wymiarze jednostkowym, jak również w społecznym, szczególnie w czasach narastającego nacjonalizmu i ksenofobii w krajach takich jak Polska?

Śmiertelne historyjki, Smrtelné historyk, reż. Jan Bubeníček (Czechy/Słowacja, 2016)

smiertelnehistoryjki

Kadr z filmu „Śmiertelne historyjki” (reż. Jan Bubeníček)

Podejrzany meksykański kaktus odziedziczony po dziadku, miniaturowy profesor, który przeciwstawia się zabijaniu zwierząt do celów naukowych, duet niekompetentnych zabójców i niewiarygodnie głupi rycerz walczący ze smokiem: bohaterowie duzi i mali w odrębnych, choć powiązanych historiach. Pełna czarnego humoru, niezwykle oryginalna opowieść o podwójnych standardach, bohaterstwie i śmierci. Film, w którym występują zarówno aktorzy – żywi ludzie, jak i aktorzy stworzeni dzięki różnym rodzajom animacji. Intrygujący styl wizualny przekracza gatunki i łączy szeroką gamę animacji z efektami specjalnymi.

To tylko koniec świata, Juste la fin du monde, reż. Xavier Dolan (Kanada/Francja, 2016)

totylkokoniec

Kadr z filmu „To tylko koniec świata” (reż. Xavier Dolan)

Po 12 latach nieobecności uznany pisarz Louis wraca do domu. Ma zamiar powiadomić rodzinę, że umiera. Powitanie odbiega jednak od jego wyobrażenia. Jego matka, młodsza siostra i szczególnie starszy brat są zbyt zajęci sobą i swoimi sprawami, by przejąć się Louisem. Wygląda na to, że odbierają powrót syna marnotrawnego jako jego sposób na pochwalenie się sukcesami. Każdy znajduje powód, by go oskarżyć o coś, co zrobił kiedyś. Mimo prób Louisa do pojednania, czas mija na kolejnych falach sporów i oskarżeń.

Fragmenty opisów filmów pochodzą z katalogu z oficjalnej strony www.wff.pl.

  • http://mojewichrowewzgorze.blogspot.com/ Moje Wichrowe Wzgórze

    A gdzie ja te filmy mogę obejrzeć nie biorąc udziału w festiwalu?

    • Paweł Guszkowski

      „To tylko koniec świata” oraz „Prawdziwe zbrodnie” na pewno będą w normalnej kinowej dystrybucji, natomiast „Houston, mamy problem” jest do obejrzenia jutro i w piątek na HBO 2 🙂